Boski przekaz - 2017.08.25
Jezus: „Oni są Moi a Ja jestem Ich”
Czyli myśli o religii.
Po modlitwie i dedykacji mego snu Lotosowym Stopom Bogini zanurzyłem się w wewnętrzną przestrzeń Światła układając się do nocnego odpoczynku. Boska energia Kundalini jeszcze pieściła mój kręgosłup a doczesna świadomość z wolna rozpuszczała się w niczym nie podtrzymywanej przestrzeni. W tym „międzystanie”, jakby można to nazwać. Pojawia się nieraz wiele przekazów, też Boskich. I tym razem tak było, lecz tym razem dostałem wyraźne polecenie by o tym napisać.
Wizja:
Światło we mnie nagle zaczęło się intensyfikować i wznosić już całkowicie poza kontrolą umysłu, co gwarantuje międzystan. Moja świadomość zawarta w tym Świetle została uniesiona do Boskiej Przestrzeni, gdzie zobaczyłem ogromny amfiteatr na wzór rzymski. Czystość tej Przestrzeni sprawiała duszy przeszywającą rozkosz istnienia. W koło Boskiego Amfiteatru siedziało niezliczona ilość Mistrzów i Świętych. Byli to założyciele i Święci z niezliczonych religii wszystkich czasów. Przyjmowali formę ze swej bezforemności istnienia tylko dla odegrania tej sceny – przekazu. A i tak nie były wyraźne. Czułem że o to chodzi, że tu nie ma przywiązania do formy i że to jest ważne jako przesłanie dla nas, ludzi.
Po chwili jedna z tych doskonałych istot podpłynęła do mnie, na środek Amfiteatru, ale nie na jego podłodze, ale byliśmy zawieszeni w przestrzeni i przyjęła bardzo wyraźną i jednoznaczną formę – Jezusa Chrystusa. Wtedy powiedział powiedział mi słowa łagodnie ale tak że mnie całego przeniknęły. Rzekł:
Powiedział to z taką czystością, taką sprawiedliwością i równego traktowania Siebie i Ich, że poczułem sens tego przekazu natychmiast. Że tu nie ma hierarchicznego wyróżniania. Nic odróżniającego, wyższego albo niższego, lepszego albo gorszego, nic podobnego do ludzkich hierarchii i podkreślanych różnic czy szukania niedoskonałości. Każdy z tych Założycieli, Mistrzów czy Świętych po prostu dostosował się „przyjmował kształt” do swej Misji. To wszystko. Poza tym są poza formą w samadhi kontemplacji Absolutu. Słowa Jezusa znaczyły dosłownie, że to On przyszedł przez każdego w różnych epokach dostosowując swą formę i nauczanie do wymagań kultury i czasu i że tak samo można powiedzieć, że Oni przyszli jako Jezus w konkretnej epoce 2000 lat temu. Kiedy mnie odsyłał na powrót do mego umysłu (bym zapamiętał, a miałem wrażenie, że ten umysł gdzieś w dole czekał na mój powrót) posłał słowa polecenia „napisz o tym”. To więc czynie. Wspaniałe przesłanie, wspaniała wiadomość.
Koniec wizji.
Światło we mnie nagle zaczęło się intensyfikować i wznosić już całkowicie poza kontrolą umysłu, co gwarantuje międzystan. Moja świadomość zawarta w tym Świetle została uniesiona do Boskiej Przestrzeni, gdzie zobaczyłem ogromny amfiteatr na wzór rzymski. Czystość tej Przestrzeni sprawiała duszy przeszywającą rozkosz istnienia. W koło Boskiego Amfiteatru siedziało niezliczona ilość Mistrzów i Świętych. Byli to założyciele i Święci z niezliczonych religii wszystkich czasów. Przyjmowali formę ze swej bezforemności istnienia tylko dla odegrania tej sceny – przekazu. A i tak nie były wyraźne. Czułem że o to chodzi, że tu nie ma przywiązania do formy i że to jest ważne jako przesłanie dla nas, ludzi.
Po chwili jedna z tych doskonałych istot podpłynęła do mnie, na środek Amfiteatru, ale nie na jego podłodze, ale byliśmy zawieszeni w przestrzeni i przyjęła bardzo wyraźną i jednoznaczną formę – Jezusa Chrystusa. Wtedy powiedział powiedział mi słowa łagodnie ale tak że mnie całego przeniknęły. Rzekł:
„Oni są Moi a Ja jestem Ich”
Powiedział to z taką czystością, taką sprawiedliwością i równego traktowania Siebie i Ich, że poczułem sens tego przekazu natychmiast. Że tu nie ma hierarchicznego wyróżniania. Nic odróżniającego, wyższego albo niższego, lepszego albo gorszego, nic podobnego do ludzkich hierarchii i podkreślanych różnic czy szukania niedoskonałości. Każdy z tych Założycieli, Mistrzów czy Świętych po prostu dostosował się „przyjmował kształt” do swej Misji. To wszystko. Poza tym są poza formą w samadhi kontemplacji Absolutu. Słowa Jezusa znaczyły dosłownie, że to On przyszedł przez każdego w różnych epokach dostosowując swą formę i nauczanie do wymagań kultury i czasu i że tak samo można powiedzieć, że Oni przyszli jako Jezus w konkretnej epoce 2000 lat temu. Kiedy mnie odsyłał na powrót do mego umysłu (bym zapamiętał, a miałem wrażenie, że ten umysł gdzieś w dole czekał na mój powrót) posłał słowa polecenia „napisz o tym”. To więc czynie. Wspaniałe przesłanie, wspaniała wiadomość.
Koniec wizji.
Podsumowanie.
Przesłanie dostosowane do tego nad czym rozmyślałem o religiach a Bóg do tego dał swój przekaz. Jak to się dzieje, że jedne religie krytykują inne a nawet zwalczają przypisując demoniczność wszystkiemu co inne? To mnie zastanawiało, bo nie da się odmówić autentyczności problemu opętania. To fakt, tylko z czego wynika? Sianie nietolerancji szczególnie dotyczy to duchownych chrześcijaństwa jak też islamu. Podkreślam „duchownych” bo normalni ludzie są znacznie bardziej zrównoważeni. Żyję w Bradford, w UK. Można powiedzieć niemal w islamskim mieście. Życie toczy się naturalnie, bez konfliktów, bez nietolerancji. Wystarczy szanować przestrzeń drugiego a jest harmonia w codziennym życiu publicznym i zawodowym. Jak ma ktoś inne zdanie, bo ogląda przekazy medialne niech przyjedzie tutaj i pomieszka z 10 lat jak ja. Zrozumie jak alternatywne media są tak samo ślepe jak te głównego nurtu.Chrześcijaństwo, to ta religia z którą szczególnie byłem związany rodzinnie i tym bardziej przykro mi kiedy taka religijna nietolerancja się dzieje. Jak to uzdrowić? Szczególnie mnie zastanowił aspekt opętania z powodu innej religii i koniecznych egzorcyzmów dla oczyszczenia i powrotu do swojej religii. Której swojej? Otóż to nie ma znaczenia! To jest zadziwiające, ale tak samo jak chrześcijanin może być opętany hinduizmem, lub buddyzmem i po egzorcyzmie powrócić na łono chrześcijaństwa, to tak samo są świadectwa odwrotne. Jednak często zmiana religii lub też wyjście poza nią (dla gotowych na to) przynosi wspaniałe rezultaty pobudzenia do duchowego rozwoju. I tu też nie ma znaczenia w którą stronę, to znaczy osobiście dla każdego ma to znaczenie, ale generalnie takie świadectwa konwersji są wszędzie. Z czego to wynika? Nie z demoniczności jakiejś religii lub wyższości innej. Tu Jezus Sobą się wstawił za nimi wszystkimi! To sens przekazu. Wynika to, jak wszelkie poważne kłopoty, z przeszłej karmy prześladowania tych innych religii przez właśnie tę osobę. Dlatego w następnych żywotach te osoby mają tak wielkie trudności z odnalezieniem własnej drogi duchowej i doświadczają demoniczności, którą kiedyś sami siali. I nie o rodzaj religii tu chodzi.
Ważny to przekaz, bo jak widać na przykładzie drogiej mi religii jaką jest chrześcijaństwo, ilość opętań na punkcie innych religii jest szczególnie pokaźna. Jak to teraz widać, wynika to ze szczególnej nietolerancji chrześcijaństwa wobec innych religii na przestrzeni dziejów. Ta ilość opętań jeszcze bardziej utwierdza chrześcijan w tym, że „to tylko Jezus jest prawdziwy” i stają się jeszcze bardziej nietolerancyjni i mają jeszcze więcej złej karmy i opętań. Dla nich to droga zbawienia na to życie bo z tą religią są karmicznie związani ale inne kultury są związane z inną religią. Jak dusza rodzi się nagle zupełnie gdzie indziej, to kiedy spotka swoją od żywotów praktykowaną duchową drogę, to nagle poczuje ją jako swoją i do niej powróci choćby nie wiem jak go trzymano i zakazywano. Wtedy tym bardziej będzie się egzorcyzmował z tej poprzedniej religii. Sam tego doświadczyłem szczególnie mocno na przykładnie buddyzmu. Buddyzm, najbardziej pokojowa i tolerancyjna religia. Jestem związany z nim nie wiem od ilu żywotów. Czy tam są opętania z powodu „obcych religii”? Może, ale szukaj ze świeczką. Znowu, to tylko chrześcijanie mają z tym masowy problem.
Naszym zadaniem nie jest krytykowanie i prześladowanie innych religii. Nie jest też niwelowanie wszelkich religii. (Na marginesie, za każdym razem kiedy ludzkości uda się zniwelować wszystkie religie, wtedy Bóg niweluje cały ludzki świat. Następuje tzw. pralaja. Potem zaczyna się wszystko od początku.) Trzeba zrozumieć, że religia to ugruntowana kultura przekazu prawd duchowych i jest bardzo pomocna na początku i środku duchowej drogi rozwoju. W centrum religii jest ZAWSZE miłość do Boga. Jedynie ostatni etap przebiega poza wszelką religią i nie ma zbyt wielu dusz na tym etapie aby można było twierdzić o jakowejś zbędności religii. Religie rozwijają się wraz ze społeczeństwem i to jest oczywiste, bo należą do społeczeństwa. Tacy jak w opresyjnej religii byli świeccy władcy, szlachta i panowie. Bez różnicy a dlatego, że to problem administracji, władzy czyli urzędników religijnych a nie duchowości i mistyki osadzonej w konkretnej religii. To co konieczne jest uczynić to uzdrowić wszystkie religie, przywrócić im oddanie dla Boga, duchową prawdę i boski splendor. To jest trudne, ale to przyniesie pomyślność społeczeństwu a zarazem będzie stanowić silną przeciwwagę dla oszukańczej polityki i zachłanności korporacyjnej. Religia to duchowa moc społeczeństwa z która każdy władca, czy korporacja musi się liczyć.
Swami P. SaiSiwa
