Cykl Resetów co 41 000 lat
Część 3
4. Cykle Milankovicia a pole magnetyczne Ziemi.
4.1. Mechanizm magnetycznego pola Ziemi
Pole magnetyczne Ziemi jest wytwarzane przez jądro Ziemi. Jest stałe żelazne jądro o temperaturze daleko ponad temperę Curie, co sprawia, że jądro nie posiada właściwości magnetycznych. Na zewnątrz stałego jądra jest jądro płynnego żelaza. Pole magnetyczne Ziemi wytwarzane jest w zewnętrznym jądrze płynnego żelaza, które krąży w prądach konwekcyjnych pomiędzy płaszczem Ziemi a stałym jądrem [https://tylkonauka.pl/wiadomosc/naukowcy-potwierdzili-ze-wewnetrzne-jadro-ziemi-jest-cialem-stalym]. Lub prawie stałym jądrem
[https://zmianynaziemi.pl/wiadomosc/wyjasniono-nietypowe-zachowanie-wewnetrznego-jadra-ziemi].
Dlaczego
prądy konwekcyjne tworzą pole magnetyczne? Bo towarzyszy temu przepływ prądu,
który to indukuje przepływ prądy w kolejnych strumieniach konwekcji i prowadzi
do dalszej organizacji pola magnetycznego. Były prowadzone badania laboratoryjne
na potwierdzenie tego. Wystarczyło wprowadzić w ruch wirowy płynny metal a pole
magnetyczne samoistnie się pojawiało. Ponadto miało tendencje do
nieoczekiwanego przełączania się do kierunku przeciwnego przechodząc przez fazę
wielobiegunowego chaosu i częściowego zaniku. Na rysunku powyżej pokazano jak
skomplikowane są linie pola magnetycznego w samym jądrze, co wynika ze
złożoności prądów konwekcyjnych.
Tak więc płynne żelazo choć nie ma właściwości magnetycznych, bo temperatura jego jest daleko powyżej punktu Curie, to jednak właściwości elektryczne sprawiają, że pole pojawia się dzięki wirom konwekcyjnym.
Oto badania [https://complex.umd.edu/research/MHD_dynamos/MHD_dynamos.php].
Oraz film [https://youtu.be/rAYW9n8i-C4].
4.2. Stabilność pola magnetycznego
Stabilność pola magnetycznego zależy od stabilności tych prądów konwekcyjnych. To zrozumiałe. Problem jest ze stabilnością tego pola i wiele badań temu zostało poświęconych. Jedno z nich to z 2020 roku badania na uniwersytetach w Leeds i Kalifornii. Pokazują one, że pole magnetyczne Ziemi może się zmieniać nawet dziesięć razy szybciej nisz do tej pory sądzono. Tutaj link [https://dzienniknaukowy.pl/planeta/zmiany-pola-magnetycznego-moga-zachodzic-duzo-szybciej-niz-dotychczas-sadzono].
W tej pracy
pokazano coś, co mnie szczególnie interesuje w aspekcie wpływu płaszcza Ziemi,
ruchów magmy i kontynentów na samo jądro zewnętrzne płynnego żelaza. To zakłócenie
może nawet doprowadzić do zmiany biegunów. Oto
ta praca [https://theconversation.com/the-earths-magnetic-field-reverses-more-often-now-we-know-why-96957].
Pole magnetyczne
jest wrażliwe i reaguje w obie strony na wiry jądra zewnętrznego. Również
poruszenie wirów jądra zewnętrznego wpływa na tektonikę płaszcza Ziemi powyżej.
Ten wpływ jest zaskakująco mocny, bo jak inaczej wyjaśnić, że nawet uderzenia
wiatru słonecznego może powodować wstrząsy sejsmiczne a nawet wielkich trzęsień
Ziemi? Oto
praca, która o tym mówi [https://tylkonauka.pl/wiadomosc/naukowcy-przyznali-ze-duze-ozblyski-sloneczne-wywoluja-silne-trzesienia-ziemi].
W tym artykule nie zgadzam się z tezą o piezoelektrycznym oddziaływaniu. Ja skłaniam
się do mechanicznej rekcji jądra na nacisk wiatru słonecznego przenoszonego
poprzez pole magnetyczne.
Można by się
pokusić o stosowne obliczenia jak wielka jest to siła nacisku. Wikipedia, podaje, że
wielkość magnetosfery to ok 10 do 12 promieni Ziemi [https://pl.wikipedia.org/wiki/Magnetosfera,
czyli:
Rm = ok. 70 000km = 7*10^7m]
Powierzchnia tarczy
magnetosfery:
Sm = pi*Rm^2
Odległość Ziemi do
Słońca to:
Rz = 1.5*10^11m
Powierzchnia sfery
zawierająca orbitę Ziemi:
Sz = 4*pi*Rz^2
Stosunek powierzchni
tarczy magnetosfery do powierzchni sfery zawierająca orbitę Ziemi pokazuje jaką
część wiatru słonecznego przejmuje magnetosfera, jaki jest udział „U” Ziemi w
wietrze słonecznym:
U = Sz / Sm =
pi*Rm^2 / (4*pi*Rz^2) = 0.25 * (Rm / Rz)^2 = 0.25*(7/1.5 *10^-4)^2
U = 5.4 * 10^-8
[https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiatr_s%C5%82oneczny] Ms
uwalnianego na sekundę to:
Ms = 10^9 kg
Masa uderzająca w
Ziemię to:
Mz = U * Ms = 5.4 * 10^-8 * 10^9 kg/s = 54 kg/s
Niedużo, tylko 54
kg/s, ale przy prędkości do 889 km/s
Ek/s = (m*v^2)/2 = 27*(0.889*10^6)^2
= 21*10^12 j/s
Moc uderzenia
wiatru, czyli energia na sek. wynosi do 21 GW.
Porównajmy to z koronalnym wyrzutem
masy [https://pl.wikipedia.org/wiki/Koronalny_wyrzut_masy]. Prędkość
do 2000km/s, więc kwadrat prędkości 5 razy większy. Sięga miliardów ton, więc
weźmy razy 3. Osiąga 50mln km w okolicach Ziemi, czyli promień Rk = 25*10^9.
Tutaj U’ = (Rk/Rm)^2 = (70/25 *10^-3)^2 = 7.8
*10^-6 – ponad 100 razy większe.
U’ / U = 7.8 *10^-6 / 5.4 * 10^-8 = 145
Moc koronalnego wyrzutu masy jest więc ok.
3*5*145 razy większa ok. = 2200 razy większa i wynosi 45 TW. Przy czasie
trwania ok 5 min (45TW *300s = 13Pj) mamy energię rzędu kilku bomb wodorowych (5
Pj). To zatrzęsie porządnie. Meteoryt tunguski miał energię 29 Pj (patrz tu [https://youtu.be/JFiBXFFzT5c]).
Ale naukowcy twierdzą, że takie potężne koronalne wyrzuty masy mogą zmienić
klimat na całej Ziemi. Oznacza to, że moje obliczenia są mocno niedoszacowane.
I pamiętajmy, że cała ta energia jest przenoszona przez pole magnetyczne, więc mechanicznie
oddziaływane na strumienie płynnego żelaza i je przestawia, wygasza wzmacnia,
rozgrzewa.
4.3 Cykl Milankovicia a warstwa ozonowa
Jak wcześniej wykazałem, również cykl Milankovicia mechanicznie oddziałuje na wiry płynnego żelaza. Może to bardzo skutecznie zakłócić pole magnetyczne a nawet je czasowo wygasić, jak pokazują wcześniejsze badania dotyczące wydarzenia sprzed 41k lat. To są fakty. Oto kolejny artykuł na ten temat [https://dzienniknaukowy.pl/planeta/odwrocenie-pola-magnetycznego-42-tys-lat-temu-moglo-spowodowac-masowe-wymieranie].
W tym artykule, w puncie
„Ziemia bez ochrony”, czytamy wypowiedź naukowca: „Podczas załamania pola
magnetycznego Ziemia pozostawała bez ochrony przed rozbłyskami słonecznymi i
promieniowaniem kosmicznym. - Niefiltrowane promieniowanie z kosmosu rozrywa
cząsteczki powietrza w ziemskiej atmosferze, oddzielając elektrony i emitując
światło. Proces ten nazywamy jonizacją - mówi prof. Turney. - Zjonizowane powietrze
dosłownie "usmażyło" warstwę ozonową Ziemi, wywołując falę zmian
klimatycznych na całym globie – dodaje.” Warto poczytać cały artykuł.
Ja tylko sugeruję mechanizm
i pokazuję, że cykl Milankovicia 41k naprawdę może być przyczyną wszystkich
tych zjawisk. Bez wątpienia w sytuacji zaniku pola magnetycznego warstwa
ozonowa jest unicestwiana przez promieniowanie kosmiczne. To poważnie niszczy
życie na Ziemi. Ludzie cierpią jak od choroby popromiennej a rośliny są
poparzone. Podobne objawy jak z resetu 676, ale przyczyną zniszczenia warstwy
ozonowej jest inna – masowo spalające się meteoryty w górnych warstwach
atmosfery. Ozon, O3 to wyjątkowo reaktywny tlen i spalenie go przez już palące
się meteoryty w masowej skali jest czymś dużo łatwiejszym niż spalanie w tlenie
O2, to oczywiste.
W następnym, ostatnim już odcinku, pokażę jaka jest
gwałtowność resetu 41k, zwanym też wydarzeniem „Adamsa”. Oraz gdzie obecnie znajdujemy się w tym cyklu.
